archiwum

Wydawnictwa

Elbląska Encyklopedia Muzyczna IV (DVD)

Czwarta edycja multimedialnej książki Krzysztofa Bidzińskiego pt. „Elbląska Encyklopedia Muzyczna” wydana przez Elbląskie Towarzystwo Kulturalne zawiera na 400 stronach ponad 1000 haseł opisujących dzieje muzyczne miasta od XIII do XXI wieku. Opracowano biogramy solistów i zespołów, zawodowych, amatorskich, zakładowych, szkolnych, wojskowych i kościelnych chórów, orkiestr kameralnych i symfonicznych, grup mniejszości narodowych np. ukraińskich i romskich, zestawiono spis precentorów, kantorów, organistów wraz z instrumentarium, instytuty, akademie, konserwatoria, prywatne i państwowe szkoły i ogniska muzyczne oraz dzieje lutników, firm organmistrzowskich, dystrybutorów i producentów instrumentów, a także magazyny muzyczne.


Przedstawiono również historię firm radiowo-telewizyjnych, stacji radiowych oraz radiowęzły aresztu śledczego, hospicjum, szkolne, miejskie i zakładowe, pracownie pocztówek dźwiękowych, studia nagraniowe, księgarnie i sklepy muzyczne, a także dzieje kin, sal i hal koncertowych, plenery muzyczne (amfiteatry, sceny tymczasowe), miejskie festiwale, kluby, puby, dyskoteki, kawiarnie, restauracje, spółdzielcze, zakładowe, miejskie, wojewódzkie, ludowe, ormowca, milicyjne i garnizonowe domy kultury, agencje artystyczne, fan kluby, biblioteki muzyczne, instytucje kultury oraz dzieje dzwonów i hejnału elbląskiego. Przy biogramach cytowane są także wypowiedzi muzyków, recenzje płyt, koncertów i fragmenty wywiadów z archiwalnej i aktualnej prasy muzycznej oraz czasopism drukowanych i internetowych. Ponadto czytelnik dowie się również o cenzurze i represjach stosowanych wobec muzyków. 

 

Na płycie DVD oprócz tekstu znajdują się materiały audiowizualne m.in. zdjęcia, plakaty, teksty piosenek, umowy, dyplomy, legitymacje, pocztówki, reklamy, rękopisy, bilety, a także muzyka, teledyski, koncerty, próby, fragmenty audycji radiowych, reportaże oraz filmy dokumentalne.

 

Warto zaznaczyć, że publikacja oprócz historii lokalnych zespołów, opisuje także losy muzyków, którzy wyjechali z miasta kontynuując działalność na scenach krajowych i zagranicznych. W książce znajdziemy również spis wydawnictw fonograficznych z lat 1974-2017 pod postacią pocztówek dźwiękowych, płyt gramofonowych i kompaktowych, kaset magnetofonowych, plików cyfrowych oraz wideoklipy, filmy i książki. 

 

Publikacja ma za zadanie ocalić od zapomnienia lokalnych muzyków oraz animatorów i poprzez działania sympatyków idei utrwalić lokalne dziedzictwo kulturowe dla następnych pokoleń.


  

Fragmenty recenzji „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” z lat 2009, 2013, 2017

 

 

 „Gdyby moje rodzinne miasto doczekało się tak wnikliwego opracowania dotyczącego lokalnej sceny muzycznej, jakim jest „Elbląska Encyklopedia Muzyczna”, skakałbym ze szczęścia. Autora zaś nakazałbym nosić w lektyce, zgłosiwszy to wcześniej w wolnych wnioskach obrad Rady Miasta Elbląga. Tytaniczna praca jaką wykonał Krzysztof Bidziński robi piorunujące wrażenie. To analityczne dzieło, w którym autor nie pominął żadnego wykonawcy działającego na przestrzeni setek (tak, tak) lat w Elblągu i okolicach. Znajdziemy tu zatem alfabetyczne opisy zespołów awangardowych, punkowych, metalowych, dyskotekowych czy hip-hopowych.


Mało tego. Autor nie podszedł do tematu po macoszemu, ponieważ w swym obszernym opracowaniu uwzględnił m.in. chóry, orkiestry, sklepy muzyczne, kluby, a nawet regionalnych sprzedawców instrumentów. Robi wrażenie, prawda? Wydaje się, że każdy wykonawca, nawet grający gdzieś w malutkiej piwnicy, został wytropiony przez Bidzińskiego i skrupulatnie opisany. W rzeczonych opisach wykonawców od – uwaga, 1237 roku, nie brak dat powstania zespołów, składów, opisów płyt, ilości zagranych koncertów itp. Iście benedyktyńska praca. Bezdyskusyjnie fantastyczna, kronikarska i bardzo pożyteczna pozycja dla mieszkańców Elbląga i okolic, którzy lubią i lubili słuchać muzyki”Wojciech Lis.

 

Dziennikarz muzyczny, autor książek „Decybelowy obszar radiowy” i „Metalowe wersety” oraz współautor „Jaskini hałasu”. Przez osiem lat związany z Radiem Leliwa w Tarnobrzegu, pisał także do fanzinów.

 

 

„Elbląska Encyklopedia Muzyczna” przypomina również o znaczeniu małych ojczyzn i lokalnych scen muzycznych, posiadających swoich artystów i bohaterów. Dzięki szerokiemu spektrum podjętego tematu czytelnik może zaobserwować zmiany zachodzące nie tylko na muzycznej scenie, ale również zmiany na poziomie społecznym tj. zaangażowanie w tworzenie wydarzeń muzycznych oraz około muzycznych w dekadach poprzednich, jak i współcześnie. „Elbląska Encyklopedia Muzyczna” jest książką niewątpliwie ciekawą. Autor wykonał tytaniczną pracę, przypominając o ludziach i miejscach, tworzących świat elbląskiej kultury muzycznej”Mateusz Torzecki.

 

Kulturoznawca, doktor nauk humanistycznych, kierownik Działu Wystaw i Edukacji Muzealnej w Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu, autor książki „Okładki płyt. Rzecz o wizualnym uniwersum albumów muzycznych” oraz współautor albumu wystawowego „Polska Okładka Płytowa”.

 

 

„Publikacja („Wpływ ZPSM na życie Elbląga...”, będąca fragmentem EEM – przyp. red.) w dużej mierze poszerza wiedzę elblążan nt. funkcjonowania środowisk muzycznych naszego miasta od 1945 r. Szczególnie interesujący jest kontekst wpływu ZPSM na życie artystyczne Elbląga. Intrygująca jest kwestia – raczej na zawsze nierozstrzygnięta – od jakiego momentu zaczyna się profesjonalizm. (...)”Andrzej Korpacki.

 

Dyrektor Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Kazimierza Wiłkomirskiego w Elblągu.

 

 

„Elbląska Encyklopedia Muzyczna Krzysztofa Bidzińskiego to kopalnia wiedzy nie tylko na temat zespołów muzycznych wszelkich gatunków od muzyki punkowej po chóry kościelne, ale to przede wszystkim rodzaj swoistej kroniki kulturalnej miasta i regionu. Zaskakuje szeroka ilość wiadomości o najdrobniejszych nawet inicjatywach muzycznych, o zespołach, które istniały efemerycznie, a także spora dawka informacji o klubach muzycznych, studiach nagrań, stacjach radiowych, festiwalach i imprezach muzycznych w Elblągu i okolicach. Wielkie brawa dla autora za tak wnikliwe i dokładne potraktowanie tematu. Książka ta, to bezcenne źródło wiedzy dla miłośników muzyki, wszystkich lokalnych patriotów oraz dziennikarzy, których interesują sprawy kultury. Miałem wielką przyjemność wertując hasła Encyklopedii i wczytując się w życiorysy muzyków i animatorów życia kulturalnego Elbląga. Warto było, bo dzięki tej lekturze wiem wreszcie skąd pochodzi słynny dziennikarz, wydawca i dyrektor festiwalu w Opolu Roman Rogowiecki!”Krzysztof Skiba.

 

Wokalista w grupie Big Cyc, autor tekstów i książek, satyryk, aktor, konferansjer, felietonista, autor happeningów, współprowadził m.in. programy „Lalamido” w TVP2, „W tyle wizji” w TVP Info oraz Akademię Polskiego Rocka w Rock Cafe w Gdańsku.

 

 

„Chylę czoła! Zaiście benedyktyńska praca została tu wykonana, aby ‘ogarnąć’ wszelakie aspekty działalności muzycznej od czasów prehistorycznych (kto pierwszy rzucił kamień), aż po współczesność: ludzie, miejsca, organizacje, przedsięwzięcia, etc. Wagi Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej nie umniejsza bynajmniej to, że dotyczy ledwie jednego miasta, nie największego nawet. Wręcz przeciwnie, jest to dowód jak wiele skarbów (pereł) czeka na swoje odkrycie (czyli wieprze). Elbląski metal Traumą, czyli byłym Thanatosem stoi - taką tezę mogę śmiało postawić po lekturze haseł niniejszego dzieła. Nie było i nie ma żadnego ‘poważnego’, ciężko-grającego przedsięwzięcia/projektu/zespołu przez który nie przewinąłby się choćby jeden (bo czasami było nawet kilku) z muzyków związanych z Traumą w różnych okresach jej działalności. Po owocach ją poznacie: Lafayn, Neandertal, Dar Semai, Immemorial, Mistrust, Demise, Enter Chaos – smakujcie do woli!”Jarosław „Anzelmo” Giers.

 

Dziennikarz muzyczny. Obecnie prowadzi audycję „Rzeźnia” w Antyradiu. Współpracuje z Musick Magazine oraz R'Lyeh' Zine. W przeszłości związany z Radiem Overground, Rozgłośnią Harcerską, RH Kontakt, Radiostacją, Rock Radiem Mazowsze, Atomic TV (MTV Polska), z magazynem Thrash'em All oraz z SPV Poland.

 

 

„O Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej: Można powiedzieć że jest to sentymentalizm Autora, bo był czynnym Muzykiem. Można powiedzieć że jest pedantycznym Historykiem, na granicy obsesji weryfikowania i sprawdzania prawdy każdego szczegółu w książkach, które pisze. Można powiedzieć że jest fanatycznym Miłośnikiem swojego Regionu. Można. Można też powiedzieć że jest wspaniałym Idealistą. A ja chcę tylko powiedzieć, że dzięki takim Ludziom jak On i dzięki takim Książkom jak Ta, czytam i odkrywam nasz Kraj na nowo. Miejsca, Zdarzenia, Talenty, Nazwiska, Sztuka, Muzyka... Mówi się „Ojczyzna Ojczyzn”. Elbląg i Elbląskie. To Jego Ojczyzna i nasza wspólna Ojczyzna. Polska i Europejska. Syntetyczna opowieść o Talentach wartych pamiętania (i słuchania na zawsze – bo to Muzyka)”Walter Chełstowski.

 

Reżyser i producent programów i widowisk telewizyjnych. Twórca i organizator festiwalu w Jarocinie, właściciel studia nagraniowego CCS, pomysłodawca i założyciel kompanii ITC, wydawca programu „30 Ton – Lista, Lista, Lista przebojów” w TVP2, założyciel portalu CGM.PL – Codzienna Gazeta Muzyczna, były członek zarządu TVP, współzałożyciel Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

 

 

„Każde miasto ma swoją historię, każde ma swoją muzykę, często nie znaną w innych miejscach. Wspaniale, że istnieją ludzie starający się zatrzymać dla potomnych informacje o tym, co działo się w ich mieście. Dlatego jestem pełen podziwu dla Pana Krzysztofa Bidzińskiego i jego pracy. Oczywiście nie będę udawał, że wcześniej wiedziałem o muzyce z Elbląga cokolwiek. Ot, kojarzyłem tylko zespoły Funk Jello i Dies Irae. Dzięki „Encyklopedii...” mogę stwierdzić, że posiadłem wiedzę przeogromną i to nie tylko na temat faktów dotyczących znanych w Polsce artystów (tu urodzili się Wanda Kwietniewska czy Ryszard Rynkowski), ale przede wszystkich tych, którzy działali lokalnie i szerzej nie są znani. „Encyklopedia...” jest dla nich dowodem, że było warto” Leszek Gnoiński.

 

Dziennikarz muzyczny. Publikował m.in. w Muzie, Codziennej Gazecie Muzycznej, Tylko Rocku oraz w Machinie. Autor książek m.in.: „Raport o Acid Drinkers”, „Kult Kazika”, „Myslovitz. Życie to surfing”, „Republika. Nieustanne tango”, współautor „Encyklopedii Polskiego Rocka”. Współautor filmów m.in.: „Historia Polskiego Rocka” (Discovery Historia TVN), „Beats of Freedom – Zew wolności” oraz „Jarocin, po co wolność”.

 

 

„Wydanie wersji elektronicznej „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” 1945-2010 we wrześniu 2009 roku stało się faktem, a równocześnie wydarzeniem ważnym ze względu na dotkliwy brak materiałów o charakterze edukacji muzycznej i możliwościach udostępnienia – nagrań demonstracyjnych, ciekawych biogramów indywidualnych muzyków, historii regionalnych zespołów muzycznych, chórów i instytucji o charakterze wytwarzania i kreowania wartości kulturotwórczych... (...) samo zamierzenie jest szczytne i godne poparcia, gdyż stanowi nieodłączny element życia społeczno-kulturalnego w naszym mieście i regionie”Mieczysław Lenckowski.

 

Absolwent Filologii Polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie pracownik Biblioteki Elbląskiej im. C. Norwida. Wydał m.in. trzy tomiki wierszy. Jest członkiem Bractwa Języka Polskiego (Confraternitas Linguae Polonicae) i Stowarzyszenia Elbląski Klub Autorów.

 

 

K. Bidziński, Elbląska Encyklopedia Muzyczna, Elbląskie Towarzystwo Kulturalne, Elbląg 2018, wydanie IV, uaktualnione, s. 400, e-book, DVD BOX. Nakład limitowany: 500 egz. ISBN 978-83-904023-7-6.

 

Do odczytu publikacji w formacie PDF czytelnik będzie potrzebował komputera z systemem co najmniej Windows, napęd DVD-ROM oraz programy do edycji tekstu, obrazu i dźwięku np. Adobe Reader, ACDSee, Winamp czy VLC. Tekst można także wydrukować i oprawić samodzielnie.

 


Pytania: redakcja@muzycznyelblag.pl lub muzycznyelblag@tlen.pl

  • Baltona. Sklepy wolnocłowe (Duty Free Shops)

    Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego „Baltona” założono w 1946 roku. W latach 80. XX wieku, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlu Wewnętrznego (WPHW) i Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego (PHZ) „Baltona” S.A., otworzyli w Elblągu nowy sklep towarowy. W sklepach wolnocłowych (Duty Free Shops) „Baltony” dostępny był sprzęt radiowo-telewizyjny, magnetofony i gramofony m.in. firm Fischer, Hitachi, Otake, Schneider, Sony. Kasety magnetofonowe, płyty winylowe, aparaty fotograficzne, a także papierosy, alkohole, słodycze, napoje, warzywa i owoce.

    czytaj więcej
  • Encyklopedia w Teraz Rocku

    Polecamy najnowszą recenzję „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” w lutowym wydaniu pisma Teraz Rock – „Na ponad 400 stronach autor z niezwykłą drobiazgowością opisał uniwersum rockowe, Elbląga. Książka zainteresuje przede wszystkim osoby związane z Elblągiem, ale nie tylko, bo stamtąd pochodzą przecież Wanda Kwietniewska, Wojtek Balczun z Chemii, deathmetalowe ekipy Trauma i Demise czy punkowcy z Trepanacji Czaszki".

    czytaj więcej
  • Elbląskie Archiwalia Muzyczne w TVP Olsztyn

    Zapraszamy do obejrzenia fotoreportażu z wernisażu wystawy Elbląskie Archiwalia Muzyczne, który odbył się 20 stycznia 2015 r., w „Galerii Na Schodach” w Warmińsko-Mazurskiej Bibliotece Pedagogicznej w Elblągu. Część zbiorów zostało w 2018 r. umieszczonych w czwartym multimedialnym wydaniu książki „Elbląska Encyklopedia Muzyczna”. Zdjęcia pochodzą z reportażu wyemitowanego w informacjach o godz. 18:30 na antenie TVP Olsztyn – Telewizji Polskiej S.A. Realizacja: Magdalena Detmer, Krzysztof Paluszyński.

    czytaj więcej
  • Rudź Przemysław Mieszko

    Urodzony w 1976 roku w Elblągu. Obecnie mieszka w Gdańsku. Ukończył wydział Biologii, Geografii i Oceanologii Uniwersytetu Gdańskiego. Kompozytor i wykonawca muzyki elektronicznej, popularyzator astronomii, autor książek i przewodników. Jest pracownikiem Departamentu Edukacji Polskiej Agencji Kosmicznej. Członek stowarzyszenia ZPAV.

    czytaj więcej
  • Ressource Humanitas (Resursa Obywatelska, Casino)

    Resursę Obywatelską założono w 1795 roku. Sąsiadowała z Resursą Mieszczańską (Bürger Ressource). W resursie odbywały sie koncery kameralne i bale, a także dyskutowano o polityce i sztuce. W ogrodzie mieściła się muszla koncertowa, gdzie latem odbywały się występy oraz potańcówki. W 1945 r. w wyniku działań wojennych Resursa Obywatelska została zniszczona. W PRL w ogrodach resursy (Casino-Garten, Stadtpark - Park Miejski) mieścił się park im. gen. K. Świerczewskiego, obecnie Park Planty.

    czytaj więcej